Poszukiwacze artystycznych i naturalnych bogactw znajdą w Tarragonie najlepsze skarby, z takimi perełkami jak starożytne miasto Tarraco, klasztor Poblet czy urocze zatoczki.

To, że Tarragona jest znana jako Costa Daurada (pol. Złote Wybrzeże), nie jest zwykłym przypadkiem. Odbicie słońca na piaszczystych plażach nadaje im miękki, złoty odcień, dzięki któremu dziesięć regionów prowincji katalońskiej uzyskało to wyróżnienie. 

Costa Daurada ma 81 km linii brzegowej, z ponad 60 plażami. W tle mieniącego się Morza Śródziemnego, oferta turystyczna sięga od dużych piaszczystych plaż po urokliwe zatoczki, takie jak Cala Jovera, Cala de les Sirenes i Cala de la Roca Plana. Jednakże Costa Daurada to nie tylko plaże, a również historia, sztuka, zabytki, sport, turystyka winiarska, turystyka oliwna, turystyka gastronomiczna i rodzinna, tradycja oraz przyroda…

Miasto Tarragona

Styl, który definiuje miasto Tarragona, jest ściśle związany z jego historią. Miasto, które przez długi czas było stolicą rzymskiej Hispanii Citerior, kryje w sobie nieskończoną ilość monumentalnych pozostałości z tamtego okresu, dzięki którym w 2000 r. zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W sumie trzynaście zabytków tworzących rzymski kompleks starożytnego miasta Tarraco zasłużyło na takie uznanie: Pretorium, wieża- Torre de los Escipiones, Teatr Rzymski, Amfiteatr, łuk triumfalny- Arco de Barà, Akwedukt Las Ferreres, Mury, Cyrk, Nekropolia Paleo-Chrześcijańska, Muzeum, Forum Miejskie, Rzymskie Wille Muntów w Altafulli i Centcelles w Constantí.

Mury są jedną z najbardziej spektakularnych konstrukcji tamtych czasów. Jest to jedyna zachowana pozostałość z okresu republiki romańskiej i najstarsza na całym Półwyspie Iberyjskim. Miały one 4,5 km długości, z czego do dziś pozostała nieco mniej niż jedna czwarta. Jeśli chodzi o amfiteatr, to ma on kształt eliptyczny z 109,5 m długości i 86,5 m szerokości i charakteryzuje się tym, że jest to bardzo rzadka tego typu budowla w kraju. Pretorium, dawna siedziba administracyjna, pałac królewski, koszary wojskowe, więzienie, a obecnie muzeum, połączone są z cyrkiem za pomocą sklepionych tuneli. Cyrk ma również tę zaletę, że jest jedną z najlepszych tego typu budowli zachowanych na półwyspie.

Rzym i jego estetyka powracają do Tarragony co roku z obchodami Tarraco Viva. Jest to festiwal rekonstrukcji i upowszechniania historii, stworzony w 1999 roku. Co sezon odtwarza się życie w mieście sprzed dwóch tysięcy lat. Imprezy różnego rodzaju odbywają się na niezliczonych scenach, zachęcając turystów do podróżowania w czasie i wspominania Rzymu i jego kultury.

Jednakże najlepszym sposobem na zbliżenie się do procesu romanizacji Półwyspu Iberyjskiego jest wizyta w Muzeum Archeologicznym w Tarragonie, z materiałem, który pokazuje historyczne i monumentalne znaczenie Tarraco.

W najwyższej części miasta znajduje się katedra. Budynek, którego budowa rozpoczęła się w 1171 roku, został poświęcony dopiero 116 lat później. W 1348 r. zaraza uniemożliwiła jego ukończenie, co widać po fasadzie. Budowa świątyni rozpoczęła się w stylu romańskim, ale została ukończona w kluczu gotyckim. Romantyczny po bokach, styl gotycki jest obecny w centralnym korpusie z dużym oknem różanym w tym samym stylu delikatnych fresków. Katedra ma plan bazyliki z trzema nawami, transeptem i absydą. Nad transeptem znajduje się oryginalna kopuła, a witraże pochodzą z XVI wieku. Od XIII wieku budowano kaplice w nawach bocznych, niektóre z nich w stylu plateresco i barokowym, co nadaje tej mieszaninie stylów dodatkową atrakcyjność.

W El Serrallo, uroczym i typowo rybackim otoczeniu, znajduje się wiele restauracji serwujących świeżo złowione ryby i owoce morza. Świeże, sezonowe produkty można również kupić na miejskich rynkach, takich jak Rynek Główny, położony w pobliżu głównego deptaku Tarragony czyli Rambla Nova, arterii handlowej w całym tego słowa znaczeniu.

Reus

Zaledwie 14 km od miasta Tarragona znajduje się Reus, stolica regionu Baix Camp i jedno z najbardziej kulturalnych miast w całej Katalonii. Jego atrakcyjność dzieli się na ogromną liczbę modernistycznych konstrukcji i pozostałych godnych uwagi budowli wzniesionych przed wiekami.

Założony przez Rzymian, Reus został zrównany z ziemią, a następnie ponownie zaludnił się w czasach arabskich. Gospodarczy start tego obecnie aktywnego i uprzemysłowionego miasta nastąpił pod koniec XVIII wieku, kiedy to eksport tkanin i alkoholi przez port w Salou położył podwaliny pod tutejsze bogactwo. Dowodem na to jest fakt, iż Reus miał swoje konsulaty w 12 krajach europejskich.

Mimo, że jego znaczenie handlowe zmalało, miasto nadal się wyróżnia, i to nie tylko od strony czysto gospodarczej. Reus był świadkiem narodzin tak ważnych postaci jak generał Joan Prim, którego pomnik wznosi się na placu o tej samej nazwie; genialny architekt Antonio Gaudí, malarz portretowy Mariano Fortuna oraz filozof Gabriel Ferrater.

Z punktu widzenia urbanistyki, Reus posiada małe historyczne centrum, do którego dodano kilka rozbudów. Spośród nich najciekawsze są te zbudowane w XVIII i XIX wieku.

Średniowieczna przeszłość miasta zapisana jest w pozostałościach, niektórych sklepieniach starego zamku Reus o nazwie Cambrer, jedynego pozostałego śladu tej epoki. Jednak oprócz modernistycznej spuścizny, najważniejszym kompleksem architektonicznym w mieście jest znany jako Prioral Campanar y Peixateries Velles. Jest to kościół klasztorny Sant Pere, zbudowany w XVI wieku z jedną, smukłą nawą i kaplicami bocznymi, a także renesansowymi drzwiami i późnogotycką dzwonnicą. Peixateries Valles zostało przyłączone do kompleksu w 1852 roku.

Na Plaza del Mercadal, w centrum starego miasta, można zobaczyć interesujący zestaw wąskich uliczek z osobliwymi i efektownymi domami, takimi jak Casa Espuni, w stylu renesansowym, czy Opactwo, budynek z XVII wieku.

To właśnie między Placem Mercadal a Placem Sant Pere pojawia się Carrer Major, a w mieście znajduje się bardzo osobliwa instytucja: Sociedad Cultural Centre de Lectura, założone w 1859 roku. Jest to bogata biblioteka, która jest zainstalowana w budynku przebudowanym w pierwszych dekadach XX wieku według wzoru renesansowego. Oprócz biblioteki znajduje się tu również Teatr Bartrina i kilka sal wystawowych.

Plac Główny jest jednym z najbardziej dynamicznych i aktywnych zakątków miasta. Otaczają go unikalne budynki, takie jak Teatr Fortuny.

Oprócz tego co jest uważane za ścisłe centrum miasta, warto również odwiedzić Pałac Bofarull, z 1760 roku, z uderzającą fasadą w stylu churrigueryzmu i obecną siedzibą konserwatorium muzycznego, a także inne unikalne budynki, takie jak Casa Marc i rezydencja Cal Boule. Wspaniałość tej rezydencji nie ulega wątpliwości, gdy kontempluje się przepiękny ogród, który ją otacza. Oba budynki są godnymi przykładami atrakcyjnej architektury miasta.

Reus nowoczesny

Fakt, że gospodarczy start miasta ma bezpośredni wpływ na jego rozwój kulturalny, a tym samym architektoniczny, jest oczywisty w przypadku Reus. Aktywne ożywienie gospodarcze, którego miasto doświadczyło w XIX wieku, można dostrzec w nagromadzeniu modernistycznych budynków, które są prawdziwą jego perłą.

Tak jest w przypadku Casa Navàs, zbudowanego w 1901 r. i zaprojektowanego przez architekta Lluísa Domènech i Montanera na placu Mercadal. Ma autentyczne tchnienie weneckiego gotyckiego pałacu. Wrażenie to robi narożny balkon, ganek na parterze i fasada, z rzeźbami Gaudiego, kuzyna Domenecha. Jego wnętrze zwiększa zainteresowanie budynkiem, w pełni zachowując wystrój i meble z tego okresu.

Od tego samego autora pochodzi sanatorium psychiatryczne Institut Pere Mata, na obrzeżach Reus. Budynek ten nie tylko zawdzięcza swój prestiż wybitnym walorom architektonicznym, ale jest również uznawany za jedną z pierwszych instytucji zdrowotnych w Hiszpanii, która zorganizowała swoje pomieszczenia w niezależnych od siebie oddziałach. W tym przypadku pawilony mają wyraźne wpływy islamskie z pięknymi mozaikami kwiatowymi.

Ponadto zaprojektowane przez kuzyna Gaudiego są także takie budynki jak dom Rull, zbudowany z narożnym balkonem i małym ogrodem, oraz dom Gasull, z oknami ozdobionymi mozaikami i sgraffito.

Jednakże modernistyczny styl nie kończy się na Domenechu. Nadal możemy odnaleźć znaczące przykłady modernizmu, takie jak zbudowane przez Juana Rubio i Bellvera laboratorium Serra ora dom Quadrada oraz zbudowane przez Pere Caselles domy Punyed i Homdedéu.

Największe wysiłki miasta zostały jednak skierowane na wychwalanie postaci najznakomitszego swojego wychowanka Gaudiego, wraz z otwarciem w 2007 r. Gaudi Centre Reus, centrum interpretacji poświęconego życiu i twórczości architekta. 

Wizyta ta pozwala zaszczepić podróżnemu dzieła najbardziej znanego architekta z Reus, zanurzyć się w jego świecie i jego twórczości. Kolejnym pierwszorzędnym centrum kulturalnym jest Muzeum Reus, które łączy w sobie Muzeum Archeologiczne Salvadora Vilaseca i Muzeum Sztuki i Historii Reus.

Na skraju tego, co uważane jest za centrum miasta i bardzo blisko dworca kolejowego, znajduje się Barrio Gaudí – dzielnica mieszkalnictwa socjalnego, którą architekt Ricardo Bofil zbudował w 1967 roku na cześć genialnego architekta.

Śladem Cystersów

W średniowieczu mnisi cystersi testowali i stawiali na piękno tej ziemi. Bernardo de Claraval, najbardziej wpływowy z nich wszystkich, „kochał doliny”, a jego zwolennicy znaleźli tu idealne środowisko do budowy swoich klasztorów: Santes Creus i Poblet.

Pierwszy z nich, otoczony drzewami oliwnymi i migdałowymi oraz winnicami, znajduje się w głębi lądu, w regionie Alp Camp. Oprócz klasztoru, region ten posiada również inne ważne zabytki, takie jak stara żydowska dzielnica Valls i gotycki kościół Sant Joan.

Założony w 1158 r. klasztor Santes Creus stał się ważnym ośrodkiem studiów i kolonizacji, a także pierwszorzędnym centrum kulturalnym, z dużą biblioteką i niezwykłą działalnością humanistyczną. 

Całość doskonale podąża za kanonami, które rządziły życiem benedyktyńskim. Wewnątrz można zobaczyć budowle romańskie, takie jak kapitularz; inne z okresu przejściowego od romańskiego do gotyckiego, takie jak kościół klasztorny; oraz trzecią grupę gotyckich budowli w stylu ostrołukowym i flamboyant, jak np. krużganek.

Klasztor Poblet natomiast jest tym, który spełnia wszystkie przykazania ustanowione przez mnichów. Położony jest w uprzywilejowanym środowisku naturalnym i posiada wyjątkowy zestaw zabytków. Wizyta w tym klasztorze podczas wycieczki do Tarragony jest obowiązkowa.

Ściany opactwa Najświętszej Marii Panny w Poblet tworzą potrójną obudowę, do której można się dostać przez dwoje drzwi, które zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Wewnątrz znajdują się niezwykle interesujące obiekty, takie jak gotycka kaplica św. Jordi, kaplica św. Cateriny, pałac opata, pałac Rei Martí, krużganek i najznakomitszy fragment klasztoru, jego kościół. 

Pochodzący z czasów Alfonsa I (1162-1196), uważany jest za kwintesencję architektury cysterskiej. Świątynia ma trzy nawy z transeptem, dwie absydy, ambulatorium i pięć kaplic promienistych. Dwa ogromne obniżone łuki, które pokrywają obie strony transeptu, podtrzymują Królewski Panteon.

Bardzo blisko klasztoru znajduje się miasto Montblanc, gdzie mury i budynki z XIV i XV wieku oraz jego ulice wydają się być gotowe do przedstawienia średniowiecznego dzieła. Jeśli szukamy najlepszej panoramy na Montblanc, to najlepiej wejść na punkt widokowy Pla de Santa Bárbara, pod którym znajduje się całe miasto z pomnikami i zaskakującymi zakątkami, takimi jak kościół Santa Maria, w którym znajduje się kamienny ołtarz z polichromią Mare de Déu del Cor– gotyckim obrazem. Organy, pochodzące z 1607 r., są jednymi z najbardziej rozbudowanych instrumentów w Katalonii.

Obszary naturalne

Na pierwszy rzut oka istnieją cztery miejsca o wyjątkowej jakości środowiska i o zasłużonym prestiżu: góry Prades, pasmo górskie Montsant, masyw Els Ports i rozległa równina Delty Ebro (dwa ostatnie znajdują się w Terres de l’Ebre). Naturalne przestrzenie wzbogacają krajobraz Tarragony, zapewniając jej zaskakujące zakątki.

Góry Prades, położone w zachodniej części prowincji, są chronione symbolem Miejsca Zainteresowania Turystycznego, ponieważ jest to duże pasmo górskie, którego bogactwo przyrodnicze zawiera w sobie ogromne lasy dębowe i lasy sosny alpejskiej w dolnych partiach oraz lasy sosny zwyczajnej w górnych. Z Tossal de la Baltasana, najwyższego szczytu gór, rozciąga się wspaniały widok na centralną Katalonię.

Nieco dalej na zachód stoi Sierra del Montsant, znana jako Góra Pokoju, zwarta, zamknięta przestrzeń labiryntowych wąwozów, która zachowała swoją naturę w nienaruszonym stanie przez wieki. Surowe formacje skalne o długości około 20 km kryją w sobie ciekawe rośliny i wszelkiego rodzaju formy życia.

Wyróżnia się tu trzy endemiczne gatunki bezkręgowców jaskiniowych: colémbolo Pseudosinella tarraconensis, coleoptera Anillochlamys catalonicus oraz Duralius bertae bertae. Opisano również obecność 1.220 różnych gatunków roślin. Spokój i ciszę, które oferuje jej dziki krajobraz, można odkryć tylko wchodząc tam tylko po pokonaniu kilku stromych dróg.

Skrajne góry mają również wyraźne miejsce w Masywie Els Ports, położonym w południowo-zachodniej części prowincji, w Terres de l’Ebre. W tym ogromnym górzystym krajobrazie, ukształtowanym przez wapienne skały, roślinność śródziemnomorska rozpościera się w narożnikach, oferując uderzający kontrast. Wśród najbardziej emblematycznych zwierząt masywu wyróżnia się koziorożec hiszpański, który żyje doskonale przystosowany do tych kamienistych krawędzi. Ptaki drapieżne również mają swoich licznych reprezentantów w postaci sępów, orłów przednich, orzełków włochatych i orłów południowych.

Bez wątpienia to wielka zalana równina, którą tworzy Delta Ebro, jest najlepszym przykładem wspaniałej natury Tarragony. Z całkowitą powierzchnią 7.736 hektarów, jest uważana za najważniejsze siedlisko wodne w zachodniej części Morza Śródziemnego, po francuskim Camargue, a drugie w Hiszpanii, po Parku Narodowym Doñana. Delta Ebro, ogłoszona Parkiem Przyrodniczym, oferuje osobliwy aspekt, charakteryzujący się całkowicie płaskimi terenami. Wewnątrz znajdują się obszary upraw warzyw i owoców, a także duże i rozległe pola ryżowe. Na wybrzeżu znajduje się jeden z najważniejszych krajobrazów jezior Morza Śródziemnego, z ogromnymi lagunami otoczonymi trzciną i szuwarami, natomiast na obrzeżach delty znajdują się duże obszary słonych gleb i opuszczonych piaszczystych plaż. 

Delta Ebro to przede wszystkim raj ornitologiczny, w którym można zobaczyć ponad 300 gatunków ptaków.

Turystyka rodzinna i gastronomiczna

Jego uznanie jako pierwszorzędnego kompleksu wypoczynkowego sprawiło, że PortAventura wykracza poza granice Hiszpanii i co roku przyjmuje tysiące odwiedzających nie tylko z kraju, ale również obcokrajowców, gotowych do pełnej zabawy w centrum pełnym atrakcji z szeroką gamą pokazów.

PortAventura obejmuje parki tematyczne, park wodny i cztery czterogwiazdkowe hotele. Park podzielony jest na sześć światów (Śródziemnomorski, Daleki Zachód, Polinezja, Chiny, Meksyk i Sezamkowa Przygoda) z nieskończoną ilością atrakcji, a także oferuje 40 pokazów dziennie.  

Port Aventura jest magicznym miejscem dla dzieci, ale miejscowość Salou – gdzie się znajduje – jest znane nie tylko z tego kompleksu, ale również z tego, że jest tradycyjnym rodzinnym miejscem wypoczynku. Przede wszystkim ze względu na szerokie piaszczyste plaże i inne możliwości rekreacyjne i kulturalne, zarówno w samym mieście, jak i w innych pobliskich miejscowościach, takich jak iberyjska cytadela Calafell czy sama Tarragona. Na wybrzeżu Costa Daurada, istnieje szeroki wachlarz zabaw i sportów przygodowych dla dzieci, a zakwaterowanie, restauracje i infrastruktury są zaprojektowane z myślą o całej rodzinie, tak aby można było z przyjemnością spędzać czas, a także dobrze zjeść, zachęconym wykwintną kuchnią, która łączy w sobie produkty z morza i wsi. Duża liczba typowych produktów z Tarragony znajduje się na honorowej liście gastronomii katalońskiej. Miłośnicy dobrego jedzenia mogą delektować się calcotadą (potrawa przygotowywana z cebuli) w marcu, dobrym civet de senlar (rodzaj gulaszu) w zimie lub rossejatem z makaronem (danie z owocami morza) przez cały rok, czy też osłodzić podniebienie menjar blanc de reus (deser).

Smaków tych można skosztować w restauracjach dużych miast lub w wiejskich domkach położonych w najpiękniejszych zakątkach prowincji, które oferują czyste powietrze, spokój, ciszę i w większości przypadków hojne śniadania rzemieślniczego wykonania.

Turystyka winiarska i oliwna

Tę samą jakość, jaką mają produkty z tej ziemi, prezentują jej winiarze z doskonałymi i bardzo zróżnicowanymi winami. Wokół win katalońskich znajduje się cała filozofia życia i podróży, którą turysta może odkryć dzięki turystyce winiarskiej. 

Katalonia posiada jedenaście zastrzeżonych nazw pochodzenia (hiszp. denominacion de origen D.O.). D.O. dla cavy można odkryć degustując wino w miejscu jej produkcji, zatrzymując się w wiejskich domach turystycznych i hotelach znajdujących się w posiadłościach, w których wino jest produkowane lub odwiedzając centra informacyjne istniejące na obszarach produkcji.

Wina Q Priorat i Montsant są rozpoznawalne na całym świecie za ich doskonałą jakość. Winiarze i turyści z całego świata przyjeżdżają do tych krain Tarragony, aby odwiedzić winiarnię Capçanes, gdzie między innymi produkowane jest wino koszerne. Sąsiadami Prioratu są Conca de Barbera, Terra Alta i Tarragona, z różnorodnymi i zabawnymi propozycjami związanymi z winem. W Conca de Barberà warto odwiedzić piwnice zbudowane na początku XX wieku przez architekta Cèsara Martinella, takie jak te należące do spółdzielni w Pira, Montblanc, Barbera de la Conca czy Roquefort de Queralt. Warto udać się nieco dalej na południe do regionu Tarragony, aby odwiedzić winiarnię Muller w Reus lub winiarnię Tous Andreu w El Pont d’Armentera i zobaczyć Muzeum Wina Montalà Farm, znajdujące się w Valls.

W Katalonii wino i oliwa są produkowane z dużą starannością. Dzięki tej dbałości, istnieją oliwy o wyjątkowej jakości, uznane i chronione przez nazwy pochodzenia. Oferowane są tam wizyty w gajach oliwnych i degustacje, tak aby podniebienie mogło rozróżnić poszczególne odmiany oliwek. Łącznie Katalonia posiada 40 producentów oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia z 18 regionów, oferujących wysokiej jakości produkty turystyczne, które podróżnik może odkryć na szlakach oliwy, podziwiając przyrodę, gastronomię i dziedzictwo kulturowe w równych częściach. Na ziemiach Tarragony znajdują się nazwy pochodzenia Siurana, Terra Alta i Oli Baix-Ebre Montsià.

We wszystkich spółdzielniach D.O. Siurana turysta może kupić oliwę Siurana, która jest owocowa i mało kwaśna, a także wziąć udział w wycieczkach z przewodnikiem, podczas których przedstawiany jest proces obróbki oliwek, aż do uzyskania oliwy. W Cambrils, na przykład, znajduje się skansen, gdzie zwiedzający mogą zobaczyć działający młyn, odwiedzić sklep rolniczy lub małe muzeum ze starą odzieżą i kamieniami młyńskimi.

Drzewo oliwne zawsze było najbardziej charakterystycznym drzewem w regionach tworzących Terra Alta D.O., pełnym stuletnich drzew. W pobliżu Horta de Sant Joan podróżnik może kupić świeżo tłoczony olej ze spółdzielni Pinell de Brai, zbudowanej w 1918 r., i kontemplować wyjątkowe eliptyczne łuki i płytki w środku ze scenami zbioru winogron i pras do tłoczenia oleju.

Chroniona nazwa pochodzenia Baix Ebre-Montsià jest tą marką, która produkuje najwięcej oliwy w Katalonii. Drzewo oliwne dominuje w dużej mierze w krajobrazie tej ziemi, gdzie po raz kolejny podróżny ma możliwość udania się do spółdzielni, aby kupić oliwę i zobaczyć działające młyny.

Pogoda w Tarragonie