Położone na cyplu u zbiegu rzek Ter i Onyar, miasto Girona zawsze było ważnym skrzyżowaniem dróg rzymskich i średniowiecznych, które łączyły południe Francji z Półwyspem. W konsekwencji było miejscem często odwiedzanym przez podróżnych, kupców i maszerujące armie. Wszyscy je pożądali i próbowali uczynić swoim, od Hannibala po wojska napoleońskie, stąd jego przydomek miasta oblężenia. 

Bogate dziedzictwo artystyczne stolicy, będące wynikiem skrzyżowania tak wielu cywilizacji, nie jest jednak główną atrakcją prowincji Girona. Żadna ludzka praca nie może konkurować z chropowatym pięknem jej nadmorskiego pasa, dlatego też znana jest jako Costa Brava. Od Blanes, na granicy z prowincją Barcelona, do Portbou, na granicy z Francją, wybrzeże Girony to ciąg zatoczek, plaż i skalistych cypli, które osiągają swój najpiękniejszy obraz w Cap de Creus, którego wymarzone pejzaże niewątpliwie wpłynęły na malarstwo Salvadora Dalí. 

Pamięć o tym genialnym artyście jest związana z wieloma miejscami na prowincji, ale przede wszystkim z miastem Figueres, które było świadkiem jego narodzin i śmierci. Jest stolicą Alt Empordà, regionu, który wraz z wulkanicznymi ziemiami La Garrotxa i pirenejskimi dolinami Ripollés i La Cerdanya, zajmuje najbardziej wysuniętą na północ część prowincji, która jest również niezwykle piękna. Piękno Girony nie musi być głoszone, ponieważ zainteresowanie, jakie wzbudza, nie przez przypadek, czyni ją jedną z najchętniej odwiedzanych prowincji przez turystów.

Miasto Girona

Słynne domy nad rzeką Onyar, dziś pomalowane w efektownych kolorach – ochry i pomarańczy – powstały na początku późnego średniowiecza, przylegając do murów starej dzielnicy i wioski Mercadal, na prawym brzegu rzeki. Za nią, idąc w górę stromym Carrer de la Força, znajduje się dzielnica Call, czyli dzielnica żydowska, utworzona z wąskich przejść i krętych uliczek; jest to jedna z najlepiej zachowanych dzielnic żydowskich na świecie, co pokazuje znaczenie, jakie kultura żydowska odgrywała w Gironie. 

Znajduje się tu Bonastruc Ça Porta Centre, obecnie Muzeum Historii Żydów, oraz Instytut nauk Nahmànides. Kontynuując wspinaczkę tą drogą, po lewej stronie dojdziemy do Muzeum Historii Girony, a po prawej stronie do tylnej fasady Pia Almoina, eleganckiego gotyckiego budynku cywilnego z XIV wieku. 

Ulica prowadzi do niesamowitego Placu Katedralnego, który jest zamknięty po lewej stronie przez XVIII-wiecznych pastorów Casa, gdzie znajduje się Muzeum Sztuki Nowoczesnej Girony; z przodu znajduje się portal Sobreportes, a za nim Bazylika Sant Feliu, w najczystszym stylu gotyckim, której piękna wieża jest jednym z klasycznych obrazów miasta.

Na tym samym placu, na szczycie majestatycznych 90 stopniowych schodów, stoi katedra (XI-XVIII w.). Z prymitywnej budowli romańskiej (1038) zachował się krużganek o trapezowym planie i podwójnych kolumnach z figuralnymi kapitelami oraz część wieży, znana jako wieża Karola Wielkiego. Fasada jest barokowa, a absyda z ambasadą (XIV w.) została zaprojektowana przez Henriego de Narbone. Guillem Bofill jest odpowiedzialny za zastąpienie oryginalnego planu trzynawowego przez obecną jednonawową, najszerszą na świecie architekturę gotycką. Wśród skarbów katedry znajdują się m.in. Szkatułka Hixem II (X w.) i Gobelin ‘de la Creación’ (XII w.). 

Muzeum Sztuki w Gironie – zainstalowane w starym Pałacu Episkopalnym, z bardzo ważną kolekcją sztuki średniowiecznej i nowoczesnej z prowincji -, łaźnie arabskie (XII w.), klasztor benedyktynów Sant Pere de Galligants – z XI-XII w., dziś siedziba Muzeum Archeologicznego – i kościół Sant Nicolau (XII w.) uzupełniają zwiedzanie starej Girony.

Cabo de Creus

Wschodni kraniec Pirenejów to budzący respekt księżycowy krajobraz zniszczony przez trzy północne wiatry el gregal, el mistral i la tramontana. Jest to też bajeczny morski i lądowy park przyrodniczy, w którym znajdują się najodleglejsze zatoczki Costa Brava, jego najsłynniejszy zabytek – klasztor benedyktynów w Sant Pere de Rodes – oraz najpiękniejsze miasto: Cadaqués. 

Na północ od przylądka, na dnie szerokiej zatoki, w której zachodzące słońce ubiera piękne złote tony, stoi El Port de la Selva, uroczy mały port rybacki wybielony od stóp do głów, jak jego XVIII-wieczna świątynia Santa Maria de les Neus. 

Podążając stąd szlakiem GR-11, będziemy mieli okazję poznać najdziksze wybrzeże Costa Brava. W tym celu opuścimy wioskę wzdłuż drogi, która prowadzi do zatoki Tamariu, pozostawiając asfalt krótko po zakończeniu Creu, aby skierować się na cypel w kierunku gospodarstwa En Puignau. Pozostałości kaplicy Sant Baldiri (XV wiek) i cieniste korkowe drzewa potoku Paltré przypomną nam o tym, zanim zobaczymy podkowę z gołej skały i krystalicznie czystą wodę w odległej zatoce Tavellera. W szczycie lata można spotkać tylko dwie lub trzy grupy kąpiących się, pluskające się po brzegach tej prehistorycznej, akwamarynowej zatoki. W sumie to trzygodzinny spacer – tam i z powrotem tą samą drogą. Zaleca się zabranie dużej ilości wody (nie ma fontann), butów trekkingowych, kremów ochronnych przed słońcem, ręczników i stroju kąpielowego, choć ten ostatni element nie jest obowiązkowy w zatoce Tavellera. 

7 km od El Port de la Selva, położony na górze Verdera, znajduje się X-wieczny klasztor San Pere de Rodes, największy przedstawiciel sztuki romańskiej w Gironie, który w późnym średniowieczu stał się najbardziej znanym klasztorem w Empordà. Godny podziwu jest jego kościół, wyjątkowe dzieło z wpływami przedromańskimi, jego kapitele wyrzeźbione delikatnymi koronkami i liśćmi akantu w stylu Kordoby i Bizancjum, oraz romańska dzwonnica lombardzka, na którą wspinali się benedyktyńscy mnisi, aby zobaczyć piratów. To z niej można obserwować cały przylądek Creus: od zatoki El Port de la Selva do klifów, gdzie Pireneje zanurzają się w Morzu Śródziemnym. 

Zawiła 13-kilometrowa droga prowadzi z El Port de la Selva do Cadaqués. Piękno tej wioski, uważanej za kwintesencję Imperium, jest prawdziwe ponad wszelką wątpliwość. Gmina została zmuszona do wybudowania zniechęcającego parkingu na obrzeżach, aby uniemożliwić turystom wjeżdżanie swoimi samochodami, aż do zakrystii kościoła Santa María (Kościół o gotyckim układzie przypominający barokowy) lub utknięcie nimi między modernistycznymi domami zaprojektowanymi przez Coderch i Milę. 

Zaledwie dwa kilometry dalej, w Portlligat, znajduje się Dom-Muzeum Salvadora Dalí, z którego okien widać płynne horyzonty uwiecznione przez malarza. 

Droga, coraz bardziej stroma, ginie obok latarni morskiej w Cap de Creus, z której widać spektakularną panoramę. Tu powstał film „Latarnia na końcu świata”, którego akcja podobno rozgrywa się w ogromnych odosobnieniach kanału Beagle (Ziemia Ognista, Argentyna-Chile). 

Jednym z najbardziej spektakularnych miejsc w Parku Przyrodniczym Cap de Creus jest Paraje de Tudela, o wielkiej wartości geologicznej, roślinnej, zwierzęcej i morskiej, szczęśliwie odzyskany do użytku publicznego po starannym odtworzeniu. „To mitologiczny krajobraz, który jest stworzony dla bogów bardziej niż dla ludzi”, powiedział Salvador Dalí. 

W gminie l’Escala, na południe od zatoki Róż w Baix Empordà – jednej z najpiękniejszych na świecie, według UNESCO, znajduje się wyjątkowe znalezisko archeologiczne Empúries, gdzie można odwiedzić greckie i rzymskie miasta, położone nad morzem. Założone przez greckich kolonizatorów w pierwszym wieku p.n.e., Empúries zostało zajęte przez Rzymian podczas drugiej wojny punickiej, rozpoczynając w ten sposób Romanizację Półwyspu Iberyjskiego. 

24 km na zachód od L’Escala znajduje się iberyjskie miasto Ullastret, położone na małym wzgórzu, które dominuje nad łagodnym i spokojnym krajobrazem Empordy. Spacerując po jego ulicach, domach i dostojnych budynkach oraz odkrywając jego wspaniały mur, można przeżyć odległy okres historii Hiszpanii, sprzed ponad 2.500 lat.

Figueres

Położona 40 km na północ od Girony, na skrzyżowaniu tras prowadzących na Costa Brava i francuskiej granicy, stolica Alt Empordà jest aktywnym ośrodkiem turystycznym i kulturalnym, którego nazwa związana jest z imieniem najsłynniejszego mieszkańca, Salvadora Dalí (1904-1989), który wybrał swoje rodzinne miasto na spędzenie ostatnich dni życia i budowę swojego najbardziej śmiałego muzeum. 

Dwie główne dalińskie atrakcje w Figueres znajdują się wokół Plaza de Dalí i Gala. Jednym z nich jest Teatre-Museu Dalí. Zainstalowany w starym teatrze miejskim (1850), który spłonął w czasie wojny domowej i został odrestaurowany w 1966 roku, Dalí dodał ogromną szklaną kopułę geodezyjną, pod którą jest pochowany. 

Muzeum jest samo w sobie gigantycznym, surrealistycznym obiektem, ozdobionym ogromnymi jajkami, chlebem umieszczonym na fasadzie w imitacji Casa de las Conchas w Salamance, umywalkami, złotymi atramentami… Pokazuje znaczącą kolekcję obrazów Dali, a także innych artystów takich jak: Pitxot, Duchamp czy Fortuny. Jest to jedno z najczęściej odwiedzanych muzeów w Hiszpanii. Drugą dużą atrakcją jest Torre Galatea, która była ostatnią rezydencją artysty, który wprowadził do swojej starej struktury głośne kolory i wymarzone przedmioty. 

Innymi ciekawymi miejscami są Muzeum Zabawek, z ponad 4.000 zabawek z różnych krajów i okresów, a na obrzeżach zamek Sant Ferrán (XVIII wiek), który posiada pięciokilometrowy mur.

La Garrotxa

Nieco ponad 40 km na północny zachód od Girony znajduje się strefa wulkaniczna Garrotxa, enklawa o tak wyjątkowym charakterze, że był to pierwszy park przyrodniczy ogłoszony przez Generalitat (1982). Ponad 40 stożków i 20 strumieni lawy, skupionych na 120 kilometrach kwadratowych, tworzy najlepiej zachowany krajobraz wulkaniczny na Półwyspie Iberyjskim, a ostatnio uformowany – od 80.000 do 11.000 lat temu; krajobraz, który daleki jest od spustoszonego wyglądu, pokryty jest gęstymi lasami, w których żyją 1.273 gatunki roślin i 251 gatunków zwierząt. 

Najbardziej zalecany dojazd, z Girony, jest drogą C-66. Ta droga pozwala na zwiedzanie pięknych miast, takich jak Banyoles, nad brzegiem romantycznego jeziora, oraz średniowiecznego Besalú, z mostem obronnym pochodzenia rzymskiego i romańskim kościołem Sant Pere. 

Trzy miasta, które należy odwiedzić, wyznaczają Wulkaniczną Strefę La Garrotxa: Olot, w którego centrum znajduje się wulkan Montsacopa, z kraterem o średnicy 120 metrów i głębokości 12 metrów; Castellfollit de la Roca, wioska położona na strumieniu lawy, która tworzy urwisko z bazaltowymi kolumnami, jak tytaniczne organy wiatrowe, nad rzeką Fluvià oraz Santa Pau, wioska ogłoszona zabytkiem historyczno-artystycznym, z jej średniowiecznym zamkiem, gotyckim kościołem i rynkiem arkadowym oraz interesującą ofertą gastronomiczną. 

Ponadto, przed pójściem jakąkolwiek trasą na piechotę przez ten obszar, należy koniecznie odwiedzić Casal dels Volcans (w Avinguda Santa Coloma de Olot), modernistyczną rezydencję zaprojektowaną przez Josepa Fontserè, w której znajduje się jedno z centrów informacyjnych parku naturalnego w środku romantycznego ogrodu botanicznego. Na parterze, w Muzeum Wulkanów, znajduje się materiał audiowizualny, który bardzo szczegółowo odtwarza gwałtowną erupcję wulkanu. Pokaz jest tak przekonujący, że więcej niż jeden widz opuszcza pomieszczenie w połowie seansu. 

Cztery kilometry od Olotu, na drodze do Santa Pau, znajduje się obszar Can Serra, w którym znajduje się centrum informacyjne i duży parking. Jest to punkt wyjścia dla pierwszej z 28 ścieżek przez park przyrodniczy: 11 km trasy okrężnej (3-4 godziny), która prowadzi przez najpiękniejsze lasy i wulkany. 

Trasa przecinając Fageda d’en Jordà, zaczyna się wspaniałym lasem bukowym wyjątkowym ze względu na swoje piękno i rzadkość: znajduje się zaledwie 550 metrów nad poziomem morza i na równinie, gdzie normalna wysokość buków wynosi od 1 000 do 1 700 metrów, oraz na dość stromym terenie. Wysokie opady deszczu na tym obszarze – 1000 litrów rocznie: nie bez powodu Olot jest znany jako donica La Garrotxa – wyjaśnia istnienie tego rzadkiego terenu, podczas gdy zaledwie kilka kroków od niego można znaleźć prawie nieprzeniknione masy dębów, klonów i dębów ostrolistnych, oferując obraz bardziej typowy dla galicyjskiego lasu, niż dla gór Girony. 

W połowie trasy wulkan Santa Margarida oferuje niezwykły widok: w jego kraterze, o średnicy 330 metrów, znajduje się okrągła łąka, a na celowniku romańska kaplica.

El Ripolles

W tym regionie znajduje się ważny krajobraz górski, któremu patronuje Puigmal, o wysokości blisko 3.000 metrów. W schronie tego amfiteatru rozciąga się rzeka Ter, dzieląca dwie duże doliny: Camprodon i Ribes. W pierwszym z nich wyróżnia się Beget, piękna górska wioska, z kamiennymi domami i drewnianymi balkonami, która stoi w cieniu romańskiego kościoła z X-XII wieku. 

10 km od Ripoll znajduje się klasztor Sant Joan de les Abadesses, założony przez hrabiego Wifredo el Velloso w IX wieku, w którym w centralnej absydzie kościoła znajduje się „Zdjęcie z krzyża”, niezwykła polichromowana grupa rzeźb drewnianych z 1251 roku. 

Z kolei Vall de Ribes oferuje zwiedzającym podziw dla klasztoru Ripoll (założonego również przez Wifredo el Velloso), który był dominium hrabiów barcelońskich do XII wieku i jednym z najbardziej aktywnych ośrodków kulturalnych Półwyspu w średniowieczu. Całkowicie odrestaurowany na przestrzeni wieków, zachowuje swoją zachodnią fasadę, pochodzącą z połowy XII wieku, której płaskorzeźby tworzą prawdziwą stronę wykutą w kamieniu, na której można odczytać najważniejsze fragmenty Biblii. W górę doliny, w Ribes de Freser, rozpoczyna swoją trasę mały pociąg, który pozwala nam dotrzeć do Vall de Núria, oszczędzając ponad 1000 metrów różnicy wysokości w 12 km trasy, a wszystko to w przepięknej okolicy między górami, potokami i klifami.

La Cerdanya

La Cerdanya, źle potraktowana przez historię godząc się na podział między Francją a Hiszpanią (w traktacie pirenejskim z 1659 roku), nie może narzekać na traktowanie, jakie otrzymała od natury. Ten naturalny region położony jest w środku łańcucha górskiego o wysokości ponad 2900 metrów n.p.m. Ta 120-kilometrowa równina zieleni, którą wody Segre i słońce ogrzewają przez 3000 godzin rocznie ku zdumieniu meteorologów i badaczy alternatywnej energii, posiada jeden z największych na świecie piecy słonecznych w miasteczku Odeillo, w pobliżu Font-Romeu, we francuskiej części La Cerdanyi.

Narciarze i miłośnicy gór byli tymi, którzy w 1909 roku zaczęli zakładać kurort La Molina, będący pionierem narciarstwa w Hiszpanii. Było to na długo przed budową tunelu Cadi (1984), kiedy to jedyny możliwy dostęp tam był przez uciążliwą przełęcz Toses, a później przez pociąg, kiedy w 1922 roku zainaugurowano linię Barcelona-Puigcerdà. Obecnie użytkownicy La Molina mogą również jeździć na nartach w pobliskiej miejscowości La Masella. 

W stolicy, Puigcerdà, znajduje się mnóstwo małych sklepów, restauracji i kawiarni, a także lokali z lokalnymi produktami, takimi jak kiełbasy i sery. Warto również zwrócić uwagę na słynne jezioro i park Schierbeck, w którym zachowały się wille pierwszych bogatych turystów w stolicy. 

6 km od Puigcerdà, za granicą, położona jest Llívia. Ta hiszpańska eksklawa wewnątrz terytorium Francji (ustanowiona przez traktat pirenejski) ma dodatkową ciekawostkę w postaci najstarszej apteki w Europie (1415 r.), przekazywanej z ojca na syna przez 23 pokolenia. Dziś jest to muzeum, w którym wystawione są stare formy, wyposażenie laboratoryjne oraz kordelaż, barokowa polichromowana szafa z XVIII wieku, w której przechowywane były słoiki z najbardziej cenionymi produktami. 

Spoglądając na południe z każdego punktu równiny Ceretana, można zobaczyć uderzające szare klify wapienne, wysokie na ponad 500 metrów, pasma górskie Cadí i Moixeró. Wzdłuż 30 km tych pasm wytyczono w 1983 r. park przyrodniczy o powierzchni 41 342 ha, jeden z największych obszarów chronionych w Katalonii. Chociaż to dzika i goła skała jest wielką atrakcją parku, obfituje on również w naturalne łąki i gęste lasy iglaste (sosna szkocka, sosna czarna i jodła), gdzie współistnieją ze sobą tak wartościowe gatunki jak kuna, głuszec czy orzeł przedni.

Turystyka śródlądowa i gastronomiczna

Ten naturalny spektakl gór, jezior, rzek i terenów podmokłych, który tworzy Girona, jest magnesem przyciągającym miłośników turystyki śródlądowej i wiejskiej ze względu na piękno środowiska naturalnego oraz szereg ośrodków, które oferują możliwość relaksu i spędzenia kilku dni w kontakcie z naturą. W regionach tej katalońskiej prowincji jedna trzecia terytorium jest chroniona przez swoje naturalne walory, a przez poszczególne regiony przebiega szeroka sieć oznakowanych szlaków turystycznych i rowerowych, do samodzielnej trasy lub w towarzystwie. Ten związek z naturą i turystyką śródlądową idzie w parze z sukcesem, z jakim mieszkańcy Girony wyposażyli stare gospodarstwa rolne w wiejskie zakłady, w których proponuje się takie zajęcia jak np. jazda konna, która zaprasza do kłusowania i galopowania na łonie natury. 

Te przyjemne aktywności w naturalnym środowisku mają idealne zakończenie w formie degustacji lokalnych produktów przygotowanych przez jednych z najlepszych na świecie szefów kuchni. Gastronomia Girony to połączenie tradycji z dużą dawką kreatywności, czego rezultatów można spróbować na przykład w El Celler de Can Roca, należącym do braci Roca. Restauracja ta otrzymała trzy gwiazdki Michelin i została wybrana przez prestiżowy angielski magazyn Restaurant jako najlepsza restauracja na świecie. Joan prowadząca kuchnie, Jordi serwujący desery i Josep rozpieszczający wina z winiarni umieścili restaurację na mapie Girony, a Girona na tronie światowej gastronomii. 

Ta i inne prestiżowe restauracje korzystają z jakości produktów z tego obszaru, z których wiele jest rozpoznawalnych dzięki chronionej nazwie pochodzenia i jakości, takich jak wino, oliwa czy wołowina; inne produkty również zasługują na miejsce w spiżarni, każdego entuzjasty gotowania lub na talerzu podróżnika, który chce poznać cały smak Girony. Cebula Figueres, czosnek Banyoles, ryż Pals, ser Girona i fasola Santa Pau – wszystko to wpisuje się w dobre imię kuchni Girony.

Oliwa i wino

To samo mistrzostwo pokazane przez wielkich mistrzów kuchni katalońskiej jest eksponowane przez ich winiarzy, z wysokiej jakości i bardzo zróżnicowanych win. Wokół win znajduje się cała filozofia życia i podróży, którą turysta może odkryć dzięki turystyce winiarskiej. 

Katalonia posiada jedenaście chronionych nazw pochodzenia (D.O), uzupełniających D.O. dla cavy, które można odkryć degustując wino w miejscu jego produkcji, zatrzymując się w wiejskich domach turystycznych i hotelach położonych w posiadłościach, w których produkowane są wina, lub odwiedzając centra informacyjne istniejące na obszarach produkcji. 

Do atrakcji przyrodniczych i kulturalnych Girony musimy dodać takie propozycje jak Szlak Win Empordà, który pozwala poznać istotę tej ziemi poprzez wejście w tradycję i smak sięgające wiele wieków wstecz do czasów rzymskich. Szlak winiarski obejmuje bogatą ofertę turystyki winiarskiej, która obejmuje zwiedzanie i posiłki wśród winnic, pobyty w winiarniach położonych w pięknych naturalnych krajobrazach, zabiegi winoterapeutyczne, muzealne przestrzenie o znaczeniu enogastronomicznym (czyli odpowiednim docenianiu wina i żywności) oraz liczne zajęcia doznaniowe związane ze światem wina, takie jak spływy kajakowe z degustacją wina, zwiedzanie winiarni na rowerze i degustacje w ciemności. 

W Katalonii wino i oliwa są produkowane z dużą starannością. Istnieją oliwy o wyjątkowej jakości, uznane i chronione przez nazwy pochodzenia. Oferowane są wizyty na polach oliwnych i degustacje, tak aby podniebienia mogły rozróżnić różne odmiany oliwek. Łącznie Katalonia posiada 40 producentów oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia z 18 komarek, oferujących produkty wysokiej jakości, które podróżnik może odkryć na szlakach oliwy, podziwiając w równych częściach przyrodę, gastronomię i dziedzictwo kulturowe. 

W Gironie produkcja oliwy skoncentrowana jest na obszarze chronionej nazwy pochodzenia „Empordà” przy wykorzystaniu tradycyjnego procesu tłoczenia, który jest przekazywany z pokolenia na pokolenie. Młyny La Bisbal można zwiedzać do dziś, aby zobaczyć tradycyjne systemy pras hydraulicznych, a także XIX-wieczny młyn w Torroella de Montgrí, gdzie nadal pracują z tradycyjnym systemem pras i ściernic.

Rodzinny kierunek

Girona posiada bogatą tradycję w specjalnych usługach dla rodzin, z szeroką gamą zajęć, które mogą być wykonywane na zewnątrz nawet z najmniejszymi dziećmi. Propozycje sięgają od miejskiego wypoczynku, z muzeami, po parki przyrodnicze, gdzie można poznać faunę i florę okolicy, nie zapominając o wesołych parkach tematycznych. Od Museum kina, aby dzieci mogły poznać początki tej sztuki, po parki wodne takie jak Roses Aqua Brava, jeden z basenów z największymi falami w Europie. Lloret de Mar Waterworld i jego wodny roller coaster lub Aquadiver, ze zjeżdżalniami, strumieniami i basenami różnej wielkości.

Obecnie Costa Brava posiada 7 miast turystycznych z pieczęcią „Family Tourism Destination”, certyfikatem wyróżniającym miasta szczególnie wrażliwe na ten segment turystyki. Gminy te to Blanes, Lloret de Mar, Sant Feliu de Guíxols, Castell-Platja d’Aro, Calonge-Sant Antoni, Torroella de Montgrí-L’Estartit i Roses, które oferują propozycje i programy przeznaczone dla całej rodziny z zakwaterowaniem, restauracjami i wszelkiego rodzaju zajęciami dostosowanymi do potrzeb dzieci.

Pogoda w Gironie