Barcelona jest miastem kosmopolitycznym, ujmującym i ogromnie uzależniającym. Każdy podróżnik, gdy nadejdzie już czas wyjazdu, opuszcza ją z zamiarem powrotu.

Jako dobre miasto portowe, Barcelona tryska kreatywnością. Jej intensywne życie kulturalne i handlowe, jej zdolność do godzenia życia lokalnego i zagranicznego, tradycja i awangarda, waga historii oraz postęp gospodarczy i miejski sprawiły, że stała się ona punktem o uniwersalnym zasięgu. 

Stolica Katalonii jest drugim najbardziej zaludnionym miastem w Hiszpanii i tym, które przyjmuje najwięcej turystów. Historyczne centrum miasta odtwarza strukturę pierwotnego rzymskiego grodu (łac. Castrum Romanum), otoczonego ogromnymi murami, z których zachowały się pozostałości. Jest tu tzw. dzielnica gotycka (hiszp. barrio Gótico), z dominującym stylem swoich zabytków, która odzwierciedla moment największej świetności Korony Aragońskiej, od początku XII do końca XV wieku. 

Las Ramblas, najbardziej zróżnicowana i dynamiczna arteria miejska, zaczęła być urbanizowana w XIII wieku, ale jej obecna postać pochodzi z XVIII wieku; rozciąga się od bramy La Pau (pomnik Kolumba) do Placu Katalońskiego (hiszp. la plaça de Catalunya), który z kolei oddziela dzielnicę gotycką od dzielnicy Eixample. 

Zmierzając od Placu Katalońskiego w kierunku Passeig de Gràcia, widzimy góry Tibidabo w tle. Eixample lub Ensanche zostało zaprojektowane w 1860 r. przez inżyniera Ildefonsa Cerdà jako siatka ulic ułożonych w linii prostej, przecinających się pod kątem prostym, oferując takie ciekawostki jak dopasowanie południka i równoleżnika do odpowiednich współrzędnych geograficznych lub przekątnej, w której słońce wschodzi dokładnie na wschodnim końcu i zachodzi na zachodnim. Ta wzorowa rozbudowa starego miasta (wówczas bardzo kwestionowana) przywołuje na myśl siłę barcelońskiej burżuazji przemysłowej, której wyrafinowane i pomysłowe gusta znalazły odzwierciedlenie również w wielu modernistycznych budynkach. 

Kolejną ekscytującą przygodą związaną z rozwojem miasta była ta, którą Barcelona podjęła przy okazji Igrzysk Olimpijskich w 1992 roku: rozległy obszar przemysłowy, który powstał wokół Poble Nou, został uwolniony jako teren do użytku miejskiego. Powstała Wioska Olimpijska, a okoliczne tereny, takie jak Barceloneta, historyczna dzielnica związana z portem i działalnością rybacką, zostały odzyskane. W tym samym czasie dokonano weryfikacji pożądanego otwarcia na Morze Śródziemne, którego kulminacja nastąpiła w 1999 roku wraz z otworzeniem ulicy Diagonal do morza.

Zwiedzanie prowincji Barcelona może dostarczyć wiele radości. Warto odwiedzić Vic, monumentalne miasto, położone niedaleko Parku Narodowego Montseny, pasmo górskie Montserrat, siedzibę patrona Katalonii, eleganckie nadmorskie miasteczko Sitges i region winiarski Alt Penedès (miejsce narodzin cavy) posiadający wyjątkową ofertę turystyczną oraz wykwintną gastronomię, z których korzystać mogą całe rodziny.

Barrio Gótico

Niemal w centrum historycznej dzielnicy stoi gotycka katedra (XII-XIX w.) z trzema nawami, którą wzbogacają ołtarze Martorella i Borassy, a także wspaniały chór i krużganek w stylu pierwszej sztuki romańskiej. Z katedry wiele uwagi przyciąga kolorowy i pofalowany dach rynku Santa Catalina, pierwszego z krytych rynków w mieście, który został odnowiony w 2005 roku. Za jego modernistycznym wyglądem kryje się tradycyjny rynek z wysokiej jakości produktami i restauracjami, na którym serwowane są smaczne i wykwintnie przygotowane dania. 

W otoczeniu katedry znajdują się kaplica Santa Llúcia i Pałac Episkopalny, pałace gotyckie i renesansowe, takie jak Pia Almoina oraz domy Degà i l’Arcadia. Przed bramą Sant Iu, najstarszą w katedrze, znajduje się Museu Marés. W pobliżu, w pałacu Palau del Lloctinent (1549-1557) znajduje się Arxiu de la Corona d’Aragó. 

Na średniowiecznym Placu Rei znajduje się pałac Palau Reial Major, zdominowany przez pięcio-piętrową wieżę z galeriami, która znajduje się na szczycie romańskiego muru, kaplica Santa Agata (XIV w.), pałac Palau del Lloctinent (gotyk z końca XVI w.) oraz Muzeum Historii Miasta Museu d’Historia de la Ciutat (XV w.), z której rozpoczyna się podziemne zwiedzanie rzymskiej Barcelony. 

Naprzeciwko gotyckiego kościoła Pi – z jedną nawą wspartą na siedmiu odcinkach belek poprzecznych, oknem różanym i solidną ośmioboczną wieżą – zaczyna się ulica Petritxol, obowiązkowa dla wszystkich łasuchów.

Barrio de La Ribera

Poza gotyckim miastem, już w dzielnicy La Ribera i w drodze do Barcelonety, znajduje się Santa María del Mar (1329-1390), najdoskonalsze dzieło gotyku katalońskiego, rozświetlone ogromnymi witrażami i płomiennym oknem różanym. Tuż za ulicą Montcada znajduje się szereg pięknych rezydencji, między innymi: pałac Dalmazów (barokowy, z XVII wieku, siedziba Òmniun Cultural), pałac markizów z Llió (Museu Textil I d’Indumentària) i pałac Aguilar (Museu Picasso). Obecnie wielu artystów założyło w tej okolicy swoje warsztaty, dziedzicząc tradycje obszaru, na którym mieszkali dawni rzemieślnicy. Wejście w tę labiryntową scenerię i błądzenie po jej uliczkach to propozycja na udaną i intensywną przygodę. 

Na placu Sant Jaume znajdują się dwa wyjątkowe gotyckie budynki: Casa de la Ciutat (majestatyczny Saló de Cent, z 1373 roku) i Palau de la Generalitat, który zawiera jedne z najlepszych przykładów gotyku katalońskiego (dziedziniec, kaplica Sant Jordi, Sala Daurada). 

Po drugiej stronie las Ramblas znajduje się Hospital de la Santa Creu – który powstał w XII wieku. Przeszedł poważne reformy, aż do 1911 roku, kiedy to jeszcze działał – aktualnie, jest siedzibą Biblioteki Katalońskiej i Institut d’Estudis Catalans. 

Las Ramblas

Aromat wypełnionych kwiatami straganów i zgiełk przechodniów od wczesnych godzin rannych nadają Las Ramblas swoisty klimat dalekiego kolonialnego miasta. W drodze nad morze prezentują się pałace Palau Moja (XVIII wiek), Palau de la Virreina, oba rokokowe z lat 1772-1776 oraz obecna siedziba Instytutu Kultury Rady Miasta Barcelony. Zobaczysz tu emblematyczny Teatre del Liceu – otwarty w 1847 roku i w pełnej krasie, ponieważ jest to obecnie jedna z największych oper na świecie – oraz oś Chwały, gdzie znajdziesz Wieżę Agbar, która stała się jedną z ikon architektonicznych miasta, Museu del Disseny de Barcelona, Mercado dels Encants i Pla de la Boqueria, z kostką brukową zaprojektowaną przez Miró. 

Na końcu Ramblas, obok pomnika Kolumba (1886), stoi Drassanes, stocznia Korony Aragonii, piękna gotycka fabryka, której działalność rozpoczęła się w 1275 roku a zakończyła w 1618 roku. Od 1945 roku mieści się tu Museu Marítim de Barcelona, gdzie można podziwiać miniatury statków, bogatą kolekcję figurek oraz naturalnej wielkości reprodukcję galery kapitana Don Juan de Austria w Lepanto.

Góra Montjuïc

Oprócz ogrodów i gajów, Montjuïc oferuje tak atrakcyjne tereny rekreacyjne jak el Poble Espanyol (Miasteczko Hiszpańskie). Zbudowane na wystawę światową  w 1929 roku, mieści 117 reprodukcji budynków, ulic i placów ze wszystkich regionów Hiszpanii. W ciągu dnia ożywiają go antyczne sklepiki i stragany, butiki, perfumeria i rzemieślnicy pracujący w pełnym tego słowa znaczeniu. 

Nocą jest to przestrzeń zarezerwowana na hałas i zabawę, z atrakcyjnym programem pokazów i sugestywną próbką kuchni śródziemnomorskiej. Tu również znajduje się centrum kulturalne CaixaForum, z szeroką gamą działań kulturalnych, artystycznych i edukacyjnych.

Sport ma również wyjątkową oprawę na Montjuïc. Anella Olímpica, stworzona na szczycie góry na Igrzyska w 1992 r., łączy w sobie obiekty takie jak stadion olimpijski Estadi Olímpic i Palau Sant Jordi, (ten ostatni pokryty metalową konstrukcją zaprojektowaną przez japońskiego architekta Arata Isozaki), INEFC (Narodowy Instytut Wychowania Fizycznego i Sportu Katalonii) i baseny Bernat Picornell. 

Igrzyska doprowadziły również do powstania dwóch ikon architektonicznych miasta: Wieży Maphre, położonej blisko plaży i Portu Olimpijskiego w Barcelonie, w dzielnicy Sant Martí, oraz Hotelu Arts Barcelona, zbudowanego w latach 1991-1992, również przy wejściu do Portu Olimpijskiego. Trzecim budynkiem, także nazywanym częścią miejskiego krajobrazu, jest Torre Abgar (Wieża Abgar), wzniosły budynek, który spogląda w niebo i ma szklaną powierzchnię, w której odbijają się kolory Morza Śródziemnego. Zbudowany w 2003 roku, w 2013 roku został przejęty przez amerykańską sieć hoteli Hyatt w celu przekształcenia go w hotel. 

Montjuïc odgrywa ważną rolę kulturalną, goszcząc tak ważne ośrodki jak Museu Nacional d’Art de Catalunya – w którym znajduje się cenna kolekcja romańskich malowideł ściennych z małych kościołów z całej Katalonii – oraz muzea etnologiczne i archeologiczne, Fundacja Joan Miró i Teatre Grec (teatr pod gołym niebem inspirowany modelem Epidaura, który latem organizuje Grec, festiwal teatralno-muzyczno-taneczny). Mercat de les Flors to kolejna bardzo aktywna przestrzeń teatralna na Montjuïc, gdzie na początku czerwca odbywa się Marató de l’Espectacle.

Barcelona modernistyczna

Passeig de Gràcia łączy najpiękniejsze przykłady architektury modernistycznej w mieście: dom Lleó Morera (1905), zaprojektowany przez Doménech i Montaner; dom Ametller (1900), zaprojektowany przez Puig i Cadafalch oraz dom Batlló (1905), zaprojektowany przez Antoniego Gaudiego, z niezwykłą mozaikową fasadą i falistym dachem pokrytym łuskami.

Nieco dalej w górę, stoi La Pedrera (Casa Milà), uważana za najbardziej oryginalny budynek mieszkalny wykreowany przez Gaudiego. Na szczycie promenady, dom Fustera zaskakuje, a na Diagonal, dom Comalata, z kilkoma efektownymi punktami widokowymi z widokiem na ulicę Korsyki  i dom Punksesa, w którym również ujrzeć można kunszt geniuszu Gaudiego. 

Niedaleko znajduje się Sagrada Familia, niesamowita świątynia, której za życia Gaudiego ukończono jedynie kryptę, absydę, jedną z wież i wschodnią fasadę Naixement (Bożego Narodzenia). Po śmierci Gaudiego prace zostały wznowione w 1940 roku zgodnie z pierwotnym projektem. To wielkie niedokończone dzieło, nie bez kontrowersji, jest najbardziej znanym w twórczości Gaudiego i symbolem miasta. Inne dzieła Gaudiego, których nie można pominąć, to Parc Güell, stajnia i ogrodzenie Casa Güell i Palau Güell w pobliżu Ramblas. 

Dopełnieniem trasy zwiedzania modernistycznej Barcelony są tereny szpitala Santa Pau, obok Via Layetana, oraz Palau de la Música, spektakularny budynek w reżyserii Lluísa Domènecha i Montanera. Koniecznie trzeba również zwiedzić kryptę Colonia Güell (projekt osiedla robotniczego), w Santa Coloma de Cervelló, emblematyczne dzieło Antonio Gaudiego, zbudowane w unikalnej kolonii przemysłowej z XIX wieku i wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturowego. 

Muzea i ośrodki kulturalne

Oprócz Liceu i Palau de la Música, w Barcelonie znajduje się Teatre Nacional de Catalunya, autorstwa Bofilla, oraz Auditori, autorstwa Moneo. W ofercie muzealnej na szczególną uwagę zasługują Museu d’Art Modern, Fundació Tàpies (w modernistycznym budynku wydawnictwa Montaner i Simon) oraz wyjątkowe Museu d’Art Contemporani – MACBA. Obok znajduje się stara Casa de la Caritat, obecnie przekształcona w Centre de Cultura Contemporania de Barcelona, unikalna przestrzeń kulturowa i wystawiennicza. 

W samym sercu Barcelony w 2010 roku otwarto Museu del Modernisme Català, pierwsze i jedyne muzeum specjalizujące się w okresie modernizmu w Katalonii. Innym z najczęściej odwiedzanych muzeów jest Muzeum F.C. Barcelony, które przybliża historię klubu azulgrana i pokazuje zdobyte trofea. Wreszcie, w jednej z najbardziej wyszukanych dzielnic Barcelony znajduje się Królewski Klasztor Santa María de Pedralbes, założony w 1325 roku – jeden z najlepszych przykładów katalońskiego stylu gotyckiego.

Vic

Położona 66 km na północ od Barcelony, starożytna stolica Austere, którą Rzymianie nazywali Ausa, jest miastem z ważnym zabytkowym dziedzictwem. 

Muzeum Episkopatu posiada wspaniałą kolekcję wielobarwnych romańskich drewnianych frontów oraz kilka gotyckich ołtarzy, które podsumowują historyczną ewolucję sztuki katalońskiej, m.in.: Santa Clara, autorstwa Luisa Borrassy, La Seu d’Urgell, autorstwa Ramóna Mura oraz Verdú, autorstwa Jaime’a Ferrera II. 

Katedra jest w stylu neoklasycystycznym (1781-1803), a z prymitywnej budowli romańskiej z XI wieku zachowała się tylko elegancka dzwonnica i krypta. Wewnątrz świątyni wyróżniają się gigantyczne obrazy José María Sert i stary główny ołtarz, wyrzeźbiony w alabastrze w XV wieku. 

Plac Mercadal jest największy w Vic i znajduje się na szczycie starego miasta. Jest to czworokątny plac arkadowy otoczony pałacami, kościołami i rezydencjami w różnych stylach – gotyckim, barokowym, modernistycznym, gdzie we wtorki i soboty odbywa się tradycyjny targ, który przyciąga tysiące zwiedzających. 

Vic jest dobrym punktem wyjścia dla wycieczek o charakterze kulturalnym, takich jak ta, która prowadzi do pobliskiego średniowiecznego klasztoru augustianów Santa María de Lluça, a także licznych tras przez sąsiednie pasmo górskie Montseny, duży granitowy masyw należący do katalońskiego przedgórza, gdzie wysokie opady sprzyjają istnieniu obfitych źródeł i gęstej pokrywy roślinnej dębów i buków. Park Przyrodniczy Montseny zajmuje powierzchnię 31 063,90 ha, a jego najwyższe wzniesienia to Matagalls (1 695 m.) i Turó de l’Home (1 707 m.). W 1978 roku UNESCO ogłosiło Montseny jako Rezerwat Biosfery, który w 2014 roku został rozszerzony do obszaru ponad 50 000 hektarów.

Montserrat

Czterdzieści dziewięć kilometrów na północny zachód od stolicy, ten imponujący masyw wznosi się z konglomeratu, który został ukształtowany przez erozję, uzyskując wygląd gigantycznego pasma górskiego (sierra). Stąd jego nazwa: Monte Serrado. Ośrodek religijny, najważniejszy ośrodek kultu maryjnego w Katalonii, miał już w roku 888 pięć pustelni. W 1025 r. opat Oliva założył w jednej z nich klasztor benedyktynów. Obecna bazylika została poświęcona w 1592 r., a później, nawet w XX w., przeszła gruntowne remonty. Bazylice patronuje Dziewica Santa María de Montserrat, romańska rzeźba przedstawiająca czarną Dziewicę, popularnie znaną jako La Moreneta, patronkę Katalonii.

Montserrat, oprócz tego, że jest miejscem pielgrzymek, jest pierwszorzędnym ośrodkiem kultury, z działającą od XV wieku prasą drukarską i biblioteką liczącą 250 000 książek. Wśród zbiorów muzealnych wyróżnia się dział Prehistoria, kolejny poświęcony Biblii, galeria sztuki oraz Muzeum Malarstwa Nowoczesnego i Współczesnego Katalońskiego.

Sitges

45 km na południowy zachód od Barcelony znajduje się tętniący życiem ośrodek turystyczny, który w czasach modernizmu stanowił centrum ważnych wydarzeń artystycznych. W Sitges można jeszcze zobaczyć wiele pięknych przykładów tej architektury. Luksusowe wille i hotele graniczą z bardzo długim Passeig Maritim (3 km), który rozciąga się wzdłuż plaży Ribera. 

Białe domy z kwiatowymi balkonami starego miasta otaczają kościół parafialny, który stoi na skalistym cyplu La Punta. Malarz Santiago Rusiñol (1861-1931) odkrył urok tej miejscowości już pod koniec XIX wieku, gdy katalońskie wybrzeże było jeszcze nieznane. Po jego śmierci przekazał miastu cenne zbiory malarstwa: m.in. El Greco, Picasso, Zuloaga; rzeźby, kute żelaza i obrazy, które można oglądać w Muzeum Cau Ferrat, zainstalowanym w około XVI-wiecznych domach rybaków, zrekonstruowanych przez samego Rusińola. 

Warto również odwiedzić Muzeum Maricel del Mar – sztuka średniowieczna, renesansowa i barokowa – oraz Casa Llopis-Museu Romàntic, gdzie przedstawione są wszystkie szczegóły życia prywatnego i społecznego XIX-wiecznej katalońskiej burżuazji. 

Pod względem kulturalnym Sitges znalazło niszę dzięki corocznym obchodom Festival Internacional de Cinema Fantàstic de Catalunya (Kataloński Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Sitges), pierwszym festiwalu filmów fantastycznych na świecie. 

Siedem kilometrów na południowy zachód od Sitges, Vilanova i la Geltrú oferuje piękne piaszczyste plaże i płytkie wody, i podobnie jak Sitges, może pochwalić się bogatym dziedzictwem, w tym Museu Romántic-Casa Papiol, Biblioteca-Museu Balaguer i Museu del Ferrocarril (muzeum kolejnictwa).

Alt Penedès i turystyka gastronomiczna

Ponad tysiąc kilometrów winnic (bodegas) biegnie przez wnętrze tego południowego regionu Barcelony, skąd pochodzi najczęściej spożywane wino musujące na świecie, i gdzie podziwiać można średniowieczne zamki, romańskie świątynie, arcydzieła modernizmu przemysłowego, wysublimowane restauracje, jak również krajobraz pełen śladów historii i winorośli. 

W Sant Sadurní d’Anoia ma swoją siedzibę dom Codorníu, który pochodzi z połowy XVI wieku, chociaż jego najbardziej owocna gałąź rozpoczęła się od Josepa Raventósa, który w 1872 roku wyprodukował pierwszą w historii cavę. Maravilla oferuje wizytę w modernistycznych budynkach zaprojektowanych przez architekta Puiga i Cadafalcha (1867-1957), w których znajdują się dziś niewątpliwie najlepsze winnice w Hiszpanii.

Ich elegancko zakrzywione i witrażowe nawy otoczone są trawnikami, fontannami, romantycznymi mostkami pożeranymi bluszczem, platanami, dębami świętojańskimi, sosnami, monumentalnymi dębami i 1429 hektarami winorośli.

Można także zwiedzić 40 kilometrów bodeg, kompleks przemysłowo-pałacowy – uznany w 1976 r. za narodowy zabytek artystyczny. Stuletni dom oferuje śniadania w winnicy, specjalne degustacje, a nawet kursy dla początkujących w degustacji win. 

Z Codorniu może konkurować jedynie takie imperium winiarskie jak Torres, w którego winnicach: Penedès, Conca de Barberá, Priorat, Sonoma, Curicó nie zachodzi słońce. Winnice Torres w Pacs del Penedès są prawdziwym winiarskim parkiem tematycznym, z ciekawą i dobrze zorganizowaną wizytą. Wszystko jest genialne: muzeum, audiowizualne tłumaczenia na 16 języków, zwiedzanie winnicy Mas La Plana, piwnice winne z 12.000 dębowych beczek, sala degustacyjna i sklep, gdzie oprócz znanego Sangre de Toro, kupuje się wina pod wpływem kaprysu. Jako najnowszy krok, winiarnia mocno zaangażowała się w technologię i sieci społecznościowe, przybliżając kulturę winiarską użytkownikowi, który poprzez Club Torres posiada przestrzeń internetową, gdzie może dzielić się i żyć swoją pasją do wina. 

Bo w Barcelonie je się i pije bardzo dobrze. Oprócz restauracji serwujących najlepsze smaki tradycji z jednymi z najlepszych szefów kuchni na świecie, coraz więcej kucharzy eksperymentuje i oferuje innowacyjne dania, nie zapominając przy tym o istocie kuchni katalońskiej. W prowincji Barcelona – oprócz wyżej wymienionych win z regionu Penedés – ganxet fasola lub kiełbasa Vic to niektóre z produktów, które są uznawane za posiadające wyróżniające się pochodzenie, którym kształt, smak i tradycję nadali słynni szefowie kuchni: Ferrán Adriá (człowiek, który zrewolucjonizował kuchnię od jej podstaw), Carme Ruscalleda, Nando Jubany czy Víctor Quintillá. Inne hiszpańskie produkty z regionu Katalonii również zachwycają najbardziej wymagające podniebienia, takie jak pomidory z Montserrat, cebula z Vic, krewetki z Vilanova i la Geltrú, brzoskwinie z Ordal, koka z Llavaneres, biszkopt z Vic i Malvasia z Sitges.

Trzy km od Pacs, znajduje się Vilafranca del Penedès. Ta stolica comarci (jednostka podziału administracyjnego w Hiszpanii) jest idealnym miejscem na wycieczkę i odkrywanie jej zakątków, jej ludzi, jej gastronomii i popularnych festiwali. Bazylika Santa María olśniewa o zachodzie słońca neogotycką fasadą i w krypcie, lśniącym własnym światłem, grobem Chrystusa z Llimony. Naprzeciwko świątyni stoi stara Palau Reial, obecnie VINSEUM, Muzeum Kultur Wina w Katalonii; obok niej Palau del Fraret, a nieco dalej – pomnik Castellerów.

W regionie dominują trzy charakterystyczne wzniesienia, pełne historii. Na jednym z nich znajduje się zamek Subirats – mauretański fort do X wieku – oraz anektowane romańskie sanktuarium Mare de Déu de la Fontsanta z absydą w połowie wyciętą w skale. U jego stóp znajduje się tak zwany Balkon Penedès, z którego rozciąga się zapierający dech w piersiach widok na rozległe szachownicowe środowisko winnic i gospodarstw rolnych oraz otoczony górami, gdzie również znajduje się punkt widokowy. Te zwyczajne wzgórza są pełne ludzi na koniach, wspinaczy i turystów, którzy podążają ścieżkami zwanymi Camins del vi i del cava.

Kolejnym monumentalnym punktem widokowym jest Turó de la Roca, kraina, na której znajduje się zamek San Martí Sarroca (X wiek) oraz kościół Santa María, piękna romańska budowla z okrągłą absydą i wieżą w układzie lombardzkim z XI wieku, która została odrestaurowana na początku XX wieku przez architekta Josepa Puiga i Cadafalcha.

Ostatnim punktem widokowym, choć pierwszym w historii, jest Park Olèrdola, praktycznie nie do zdobycia naturalna wieża strażnicza, zwieńczona monumentalnym kompleksem, w którym kolejno znajdowało się iberyjski eoppidum, rzymski obóz wojskowy i chrześcijańskie miasto graniczne. Jego najbardziej rozpoznawalne pozostałości to rzymski mur i plac, romański kościół Sant Miquel i antropomorficzne grobowce Pla dels Albats.

Turystyka rodzinna i śródlądowa

Barcelona jest również idealnym miejscem do podróży rodzinnych, ponieważ oferta dla najmłodszych pozwala na stworzenie atrakcyjnej trasy również dla dzieci. Jednym z pomysłów na spędzanie czasu wolnego z dziećmi jest, bez opuszczania Barcelony, zabawna gymkhana w Poble Espanyol de Montjuïc lub spędzenie dnia z rodziną w jednym z miasteczek – Calella, Malgrat del Mar, Santa Susanna lub Pineda de Mar, które oferują propozycje ciekawe dla każdego członka rodziny. Dmuchańce na plaży, wycieczki na rowerach górskich, zajęcia wodne, pociągi turystyczne, przyroda, parki tematyczne i obiekty dla dzieci do zabawy i dla dorosłych do wypoczynku. Nie ma czasu na nudę w Akwarium w Barcelonie, najbardziej liczącym się w świecie pod względem życia morskiego na Morzu Śródziemnym, gdzie wystawionych jest ponad 11.000 ryb i stworzeń morskich z 450 różnych gatunków; w Muzeum Nauk Przyrodniczych, z mnóstwem zajęć skierowanych do dzieci i młodzieży lub w ZOO. 

Innym popularnym w prowincji rodzajem turystyki jest turystyka śródlądowa. Od pasma górskiego Cadí po wybrzeże Morza Śródziemnego, lasy sosnowe Maresme, mokradła Baix Llobregat, klify Garraf czy strome góry Berguedà z emblematyczną Pedraforcą, są doskonałymi miejscami, aby nasiąknąć wiejską atmosferą, a także założyć sportowe buty i odkryć naturę i dziedzictwo miasta Berga czy wiosek, które, jak się wydaje, ze względu na ich powtarzalną charakterystykę i niezwykłe piękno, zostały stworzone punkt po punkcie zgodnie z instrukcją architektury wiejskiej.
W niewielkiej odległości od Barcelony znajduje się szesnaście obszarów przyrodniczych z szeroką siecią oznakowanych tras o różnym poziomie trudności dostępnych dla każdego, takich jak trasa Els Tres Monts, 106 km przez parki przyrodnicze Montseny, Montserrat i Sant Llorenç del Munt, Camino de los Buenos Hombres, która biegnie wzdłuż drogi używanej niegdyś przez katarów, lub trasa GR-5 – idealna dla miłośników flory i fauny.

Pogoda w Barcelonie